Zamanın ne kadar da hızlı geçtiği aşikar...

Yazdığım yüzlerce şiir, onlarca deneme. Bir çoğu artık hatırlanmamak üzere silindi.
Bir kayıp mı? Hatırlamamak için bir savunma mı?
Belki ikisi de.

Her neyse.. Bugün buraya rutin senelik planlarımdan belki 5. sini yapmak için geldim.




Öncelikle there is no more computure games, more java more C++.
There is no more love, there is only friendship without benefits. Actually benecifical.
There is no standing, there is action.


Ve sakinlik.



Bu arada gerçekten tarih tekerrürden ibaretmiş ya.

Ve

Ve her geçen gün meyvelerini alıyorum geçmişteki fedakarlıklarımın.

Saatine 5 liraya çalıştıklarımın.

Verdiğim karşılıksız değerlerin.

Ne bu kuvvet bilmiyorum..
Ama şükürler olsun ona!

Hatırlayamamak

Dün bir arkadaşımla buluştum.
Konuştum.
Özlemişim.
Eski bir arkadaş, beni tanıyan benimle yaş almış hayattan.
Konuştukça, doğrusu o sordukça ben anlattıkça; vay be...

Neler yaşamışım, neler başarmış ne bataklıklarda batmışım.

Ve hepsini unutmuşum.

Gözlerinin içine her baktığımda, sebebini bilmediğim hisler olması üzüyor.
Unutmuşum.

Çok güzel şeyler yaşadığımızı hatırlayabiliyorum ama neydi?
Çok kötü şeyler yaşadığımızı hatırlayabiliyorum ama neydi?


Can acıtıcı.

Hayır hayır bakmayacağım defterime.
Böyle olması daha güzel sanki, bilmemek.



Üst bilincim bilmiyor, ancak alt bilincimde hala bir yer edinmiş varlığın.

Sevişiyorum, çok sefer.


Senden daha güzelini buldum, daha akıllısını da, aslında daha masumunuda e tabi çok zor olmadı özellikle sonuncusu.

Ama her gecenin sabahında, her eve bırakıp onları, motoruma atlayıp sahilde ,kilometrelerce gözyaşı döktüğümde.
Sebepsiz.



Gül rengi şarap içilmez mi böyle günde?

Sevişmek

Bir şey var, çok hafif.
Bir dokunuş, serçe parmakların birleşmesi kadar yumuşak.
Bir gece var. Bir battaniye var.
Ve iki aşık var.
Tabi bir de serçe parmaklar.

Karanlıkta ve tedirginlik ile...

Biri var

Biri var, çok uzaklarda.
Tanımıyorum, görmedim hiç duymadım..
Ama hissediyorum.

Bu kalabalık Dünya'da sonsuz aptal toplum, olamaz benim için özel.
Biliyorum biri var.


En az benim kadar deli.
En az benim kadar hayata karşı sert.

Hissediyorum seni.

Senden önce Senden sonra?

Güzel demiş teoman abimiz.

"Daha kaç vücut gerek benim seni unutmama?"


Ya her yeni vücut aslolanı hatırlatıyorsa sana?

Her içine çektiğim koku
Her dokunduğum sıcak beden
Sardığım ince bel
Tuttuğum kücücük el




Hatırlatıyor bana seviştiğim her beden seni.

Neden yaşıyorsun?

Senin sebebin ne?

Son bir kez daha sarmak mı belini?

Yada kokusunu içine çekebilmek.

Biriyle birlikte yaşlanmak mı hayalin? Yaşama sebebin?

Keşke bir sebebim olsa.

Sebebim yoksa neden yaşıyorum?

Arıyorum.

Sebebimi arıyorum. 

Yaşamaya değecek gerçek bir sebep arıyorum.

Gözlerinde cenneti göreceğim birini belki.

Belki kulaklarımda çınlayan bir ezgiyi.

Yada baharatlı kokusunu.

Ama bulacağım. Yada bu uğur da yaşarken bitireceğim ömrümü.

Nefes bile almadan.

Arıyorum seni.